Για την «φτωχή» ΠΑΤΡΙΔΑ
Ζούμε στιγμές φόβου που συνοδεύεται από πνευματική, ηθική και οικονομική «φτώχεια»!
Ύψιστες αξίες φαίνεται να έχουν πάει περίπατο στην Ελλάδα του 2011 και με ένα δυσοίωνο 2012 να έρχεται, όπου καταρρέουν τα πάντα και διώχνουν την χαρά και την αισιοδοξία..
Πορείες, διαδηλώσεις, επεισόδια, συλλήψεις και οι Έλληνες να στέκονται μπροστά από τον άγνωστο στρατιώτη και να μουντζώνουν την Ελληνική σημαία. Σαν να λησμονήσαμε θυσίες των περασμένων γενεών των προγόνων μας, που δίδαξαν πολιτισμό στον κόσμο; Σαν να μην γνωρίζουμε ότι η πατρίδα και το εθνικό φρόνημα είναι αποτυπωμένες στα σύμβολα του Ελληνισμού;
Για πρώτη φορά, ακυρώθηκε η στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, στην Θεσσαλονίκη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποχώρησε και 30.000 Έλληνες παρακολούθησαν μια δημοκρατική εκτροπή.
Δεκαπέντε μέρες αργότερα, στην επέτειο της ημέρας που σκοτώθηκε το παλικαράκι, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, με σφυριά και βαριοπούλες εξαγριωμένα παιδιά, κατέστρεφαν και έσπαγαν μαγαζιά στο Σύνταγμα.
Ένα βήμα πριν την αναρχία, λίγο πριν την κατάλυση της δημοκρατίας.
Η εφημερίδα «le monde» έγραψε ότι «η Ευρώπη χρεωστάει στους Έλληνες» και ταυτόχρονα αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να μας βρίζει χυδαία σε γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι; Σπέρνοντας τον φόβο της καταστροφής και θέλοντας να μας δημιουργήσει ενοχές για την ευημερία που «ζούσαμε» στην πλούσια Ελλάδα μας.
Και όμως, πόσο διαφορετική ήταν η αντίδραση της υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων Ελσα Φορνέρο, που ξέσπασε σε κλάματα όταν άρχισε να μιλά για τις θυσίες των συνταξιούχων. Ακριβώς δηλαδή, όπως είδαμε να συμβαίνει με τους δικούς μας πολιτικούς, και την αναγγελία των αυστηρών μέτρων λιτότητας.
Στην Ελλάδα ωστόσο, που δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά της, της επιβάλλεται να χαρίσει και τα τελευταία της αποθέματα όχι στους πολίτες της αλλά σε απρόσκλητους αλλοδαπούς λαθρομετανάστες, που καταλαμβάνουν την μια πόλη μετά την άλλη , επωφελούμενοι από επιβαλλόμενους νόμους ενώ κινδυνεύουμε από «εξωτικές» για εμάς, ασθένειες;
Ερχονται οι Λαθρομετανάστες και φεύγουν τα παιδιά μας Μετανάστες.
Σπάει η καρδιά μου όταν τα παιδιά μας φεύγουν το ένα πίσω από το άλλο . Η ξενιτιά χτυπάει την πόρτα των νέων και τους αναγκάζει να παραμερίσουν τα όνειρα τους που τα στέγαζε η Ελλάδα και να τα αναζητήσουν μακριά από τις οικογένειες τους.
Το ένα μαγαζί κλείνει το ένα πίσω από το άλλο και η ανεργία καλπάζει. Έκλεισε και ο τελευταίος παιδότοπος στο Πόρτο Ράφτη. Έφυγαν για την Γερμανία χωρίς να τους αποχαιρετήσω, οι φίλοι μου αφήνοντας πίσω στη γιαγιά, τα παιδιά τους. Έκλεισε την τοπική εφημερίδα το νιόπαντρο ζευγάρι και πήγε στην Αυστραλία ίσως για πάντα και οι παππούδες πιθανόν να μην γνωρίσουν τα εγγόνια τους.
Γερμανία, Αυστραλία, Αμερική. Μετανάστευση. Ένα δραματικό σενάριο επαναλαμβάνεται και από εφιάλτης του πρόσφατου παρελθόντος φαντάζει πλέον ως μοναδική ελπίδα.
Τα παιδιά μας αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα όχι για καλύτερο μέλλον αλλά απλά για επιβίωση.
Οι μέχρι χτες αστοί, με τα χαράτσια να τους πνίγουν και να ακροβατούν στα όρια της φτώχειας γίνονται νεόπτωχοι, ενώ κάποιοι άλλοι κερδοσκοπούν. Και βγαίνουν οι «φιλάνθρωποι» να δίνουν μερικά ψίχουλα και εμφανίζονται οι ενεχυροδανειστές να παίρνουν τα άχρηστα χρυσά μας και έρχονται οι τράπεζες να πλειστηριάζουν την ζωή μας.
Και ο φόβος εντείνεται όταν απειλείται το υπέρτατο αγαθό κάθε οικογένειας, το σπίτι της με νέα φορολογικά μέτρα, μέτρα τα οποία σκοπό έχουν να επιβαρύνουν τόσο πολύ τις οικογένειες ώστε να αποποιηθούν τις περιουσίες τους αφού πλέον φοβούνται πως νέα μέτρα θα ακυρώσουν την υπέρτατη προσπάθεια που κάνανε για να τα διατηρήσουν. Απίστευτες ακούγονται οι λιποθυμίες των παιδιών από την ασιτία στα σχολεία. Με σκυμμένο το κεφάλι στέκονται στα συσσίτια όχι περιθωριακά άτομα που ζουν στους δρόμους αλλά οικογενειάρχες. Δυο στους τρεις Έλληνες είναι απελπισμένοι.
Η φτώχεια χτύπησε την πόρτα μας και εμείς της ανοίξαμε να μπει, δημιουργώντας Ταμείο φτώχειας και παρακρατώντας επίδομα αλληλεγγύης. Ποιος καθορίζει τα μέτρα και τα σταθμά στην φτώχεια μας;
Και γιατί να είναι το όριο στην φτώχεια που πρέπει να τεθεί και όχι ΟΡΙΟ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ;
Βρισκόμαστε σε σύγχυση Άλλο προστάζει η καρδιά και το μυαλό μας και άλλο μας αναγκάζουν να πράττουμε μέσω χειρισμών που σπέρνουν τον φόβο. Εκείνον της φτώχειας, της ανάγκης και της ανέχειας. Μαζί με τον φόβο και την αγανάκτηση που νοιώθουμε είναι σαν να αποποιούμεθα μαζί με την εθνική μας κυριαρχία το ένδοξο παρελθόν της πατρίδας μας και να χάνουμε το αίσθημα της εθνικής μας υπερηφάνειας. Και γίνεται με τέτοιο τρανταχτό και θορυβώδη τρόπο που τούτη κατάντια προκαλεί ντροπή μεγαλύτερη από τη χρεοκοπία μας. Αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την υποταγή και την υποδούλωση σε ανάξιους κατακτητές.
Έξω από την Βουλή, δίπλα στον άγνωστο στρατιώτη, τα παιδιά μας, πολεμούν τον άγνωστο εχθρό….
Προ των πυλών οι άγνωστοι εχθροί, φορούν ακριβά κουστούμια και κρατώντας note books. Μας ξεγελάσανε ότι δεν έχουμε πόλεμο και ξεχαστήκαμε. Και όμως ο εχθρός είναι πάντα ο ίδιος και μας απειλεί ασύμμετρα και απροσδιόριστα. Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία Ελλάδα υπό κατάληψη Με ακριβές μεσιτείες, οι έμποροι των εθνών ξεπουλάνε φτηνά στους δανειστές των κρατών, χώρες, ανθρώπους και ιστορία.
Η δική μας γενιά που μένει πίσω καλείται να δώσει μάχες. Οφείλει να γίνει ωριμότερη στην αυτογνωσία της, μετρημένη στις επιθυμίες της, υπεύθυνη στις επιλογές της .
Τώρα είναι η στιγμή που όλοι οι Έλληνες καλούμαστε ενωμένοι να φυλάξουμε Θερμοπύλες. Να προστατεύσουμε ιστορία, οικογένεια, θρησκεία, γλώσσα, θεσμούς. Για το λόγο αυτό, η πατρίδα μας χρειάζεται νέα κινήματα ελευθέρων και ενεργών πολιτών και όχι αγουροξυπνημένων και αγανακτισμένων πολιτών.
Πρέπει να κρατήσουμε ψηλά την εθνική συνείδηση που μας καλεί να υπερασπιστούμε την πατρίδα και τις προγονικές παρακαταθήκες που γράφτηκαν στην ιστορία με αίμα ελληνικό
Ας αγωνιστούμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο, να σώσουμε ό,τι κερδίσαμε με αγώνες, θυσίες και αξιοπρέπεια. Να αφήσουμε κληρονομιά στα παιδιά μας μια Ζωντανή Ελλάδα.
Όσοι Ζωντανοί λοιπόν ας ακούσουμε την ελληνική καρδιά μας , με οδηγό τα εθνικά μας σύμβολα και τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι, ξεκινάμε αγώνα ιερό.
ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ!
Αρβανίτη - Πρεβεζάνου ΕΥΓΕΝΙΑ
Ύψιστες αξίες φαίνεται να έχουν πάει περίπατο στην Ελλάδα του 2011 και με ένα δυσοίωνο 2012 να έρχεται, όπου καταρρέουν τα πάντα και διώχνουν την χαρά και την αισιοδοξία..
Για πρώτη φορά, ακυρώθηκε η στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, στην Θεσσαλονίκη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποχώρησε και 30.000 Έλληνες παρακολούθησαν μια δημοκρατική εκτροπή.
Δεκαπέντε μέρες αργότερα, στην επέτειο της ημέρας που σκοτώθηκε το παλικαράκι, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, με σφυριά και βαριοπούλες εξαγριωμένα παιδιά, κατέστρεφαν και έσπαγαν μαγαζιά στο Σύνταγμα.
Ένα βήμα πριν την αναρχία, λίγο πριν την κατάλυση της δημοκρατίας.
Η εφημερίδα «le monde» έγραψε ότι «η Ευρώπη χρεωστάει στους Έλληνες» και ταυτόχρονα αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να μας βρίζει χυδαία σε γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι; Σπέρνοντας τον φόβο της καταστροφής και θέλοντας να μας δημιουργήσει ενοχές για την ευημερία που «ζούσαμε» στην πλούσια Ελλάδα μας.
Και όμως, πόσο διαφορετική ήταν η αντίδραση της υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων Ελσα Φορνέρο, που ξέσπασε σε κλάματα όταν άρχισε να μιλά για τις θυσίες των συνταξιούχων. Ακριβώς δηλαδή, όπως είδαμε να συμβαίνει με τους δικούς μας πολιτικούς, και την αναγγελία των αυστηρών μέτρων λιτότητας.
Στην Ελλάδα ωστόσο, που δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά της, της επιβάλλεται να χαρίσει και τα τελευταία της αποθέματα όχι στους πολίτες της αλλά σε απρόσκλητους αλλοδαπούς λαθρομετανάστες, που καταλαμβάνουν την μια πόλη μετά την άλλη , επωφελούμενοι από επιβαλλόμενους νόμους ενώ κινδυνεύουμε από «εξωτικές» για εμάς, ασθένειες;
Ερχονται οι Λαθρομετανάστες και φεύγουν τα παιδιά μας Μετανάστες.
Σπάει η καρδιά μου όταν τα παιδιά μας φεύγουν το ένα πίσω από το άλλο . Η ξενιτιά χτυπάει την πόρτα των νέων και τους αναγκάζει να παραμερίσουν τα όνειρα τους που τα στέγαζε η Ελλάδα και να τα αναζητήσουν μακριά από τις οικογένειες τους.
Το ένα μαγαζί κλείνει το ένα πίσω από το άλλο και η ανεργία καλπάζει. Έκλεισε και ο τελευταίος παιδότοπος στο Πόρτο Ράφτη. Έφυγαν για την Γερμανία χωρίς να τους αποχαιρετήσω, οι φίλοι μου αφήνοντας πίσω στη γιαγιά, τα παιδιά τους. Έκλεισε την τοπική εφημερίδα το νιόπαντρο ζευγάρι και πήγε στην Αυστραλία ίσως για πάντα και οι παππούδες πιθανόν να μην γνωρίσουν τα εγγόνια τους.
Γερμανία, Αυστραλία, Αμερική. Μετανάστευση. Ένα δραματικό σενάριο επαναλαμβάνεται και από εφιάλτης του πρόσφατου παρελθόντος φαντάζει πλέον ως μοναδική ελπίδα.
Τα παιδιά μας αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα όχι για καλύτερο μέλλον αλλά απλά για επιβίωση.
Οι μέχρι χτες αστοί, με τα χαράτσια να τους πνίγουν και να ακροβατούν στα όρια της φτώχειας γίνονται νεόπτωχοι, ενώ κάποιοι άλλοι κερδοσκοπούν. Και βγαίνουν οι «φιλάνθρωποι» να δίνουν μερικά ψίχουλα και εμφανίζονται οι ενεχυροδανειστές να παίρνουν τα άχρηστα χρυσά μας και έρχονται οι τράπεζες να πλειστηριάζουν την ζωή μας.
Και ο φόβος εντείνεται όταν απειλείται το υπέρτατο αγαθό κάθε οικογένειας, το σπίτι της με νέα φορολογικά μέτρα, μέτρα τα οποία σκοπό έχουν να επιβαρύνουν τόσο πολύ τις οικογένειες ώστε να αποποιηθούν τις περιουσίες τους αφού πλέον φοβούνται πως νέα μέτρα θα ακυρώσουν την υπέρτατη προσπάθεια που κάνανε για να τα διατηρήσουν. Απίστευτες ακούγονται οι λιποθυμίες των παιδιών από την ασιτία στα σχολεία. Με σκυμμένο το κεφάλι στέκονται στα συσσίτια όχι περιθωριακά άτομα που ζουν στους δρόμους αλλά οικογενειάρχες. Δυο στους τρεις Έλληνες είναι απελπισμένοι.
Η φτώχεια χτύπησε την πόρτα μας και εμείς της ανοίξαμε να μπει, δημιουργώντας Ταμείο φτώχειας και παρακρατώντας επίδομα αλληλεγγύης. Ποιος καθορίζει τα μέτρα και τα σταθμά στην φτώχεια μας;
Και γιατί να είναι το όριο στην φτώχεια που πρέπει να τεθεί και όχι ΟΡΙΟ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ;
Βρισκόμαστε σε σύγχυση Άλλο προστάζει η καρδιά και το μυαλό μας και άλλο μας αναγκάζουν να πράττουμε μέσω χειρισμών που σπέρνουν τον φόβο. Εκείνον της φτώχειας, της ανάγκης και της ανέχειας. Μαζί με τον φόβο και την αγανάκτηση που νοιώθουμε είναι σαν να αποποιούμεθα μαζί με την εθνική μας κυριαρχία το ένδοξο παρελθόν της πατρίδας μας και να χάνουμε το αίσθημα της εθνικής μας υπερηφάνειας. Και γίνεται με τέτοιο τρανταχτό και θορυβώδη τρόπο που τούτη κατάντια προκαλεί ντροπή μεγαλύτερη από τη χρεοκοπία μας. Αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την υποταγή και την υποδούλωση σε ανάξιους κατακτητές.
Έξω από την Βουλή, δίπλα στον άγνωστο στρατιώτη, τα παιδιά μας, πολεμούν τον άγνωστο εχθρό….
Προ των πυλών οι άγνωστοι εχθροί, φορούν ακριβά κουστούμια και κρατώντας note books. Μας ξεγελάσανε ότι δεν έχουμε πόλεμο και ξεχαστήκαμε. Και όμως ο εχθρός είναι πάντα ο ίδιος και μας απειλεί ασύμμετρα και απροσδιόριστα. Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία Ελλάδα υπό κατάληψη Με ακριβές μεσιτείες, οι έμποροι των εθνών ξεπουλάνε φτηνά στους δανειστές των κρατών, χώρες, ανθρώπους και ιστορία.
Η δική μας γενιά που μένει πίσω καλείται να δώσει μάχες. Οφείλει να γίνει ωριμότερη στην αυτογνωσία της, μετρημένη στις επιθυμίες της, υπεύθυνη στις επιλογές της .
Τώρα είναι η στιγμή που όλοι οι Έλληνες καλούμαστε ενωμένοι να φυλάξουμε Θερμοπύλες. Να προστατεύσουμε ιστορία, οικογένεια, θρησκεία, γλώσσα, θεσμούς. Για το λόγο αυτό, η πατρίδα μας χρειάζεται νέα κινήματα ελευθέρων και ενεργών πολιτών και όχι αγουροξυπνημένων και αγανακτισμένων πολιτών.
Πρέπει να κρατήσουμε ψηλά την εθνική συνείδηση που μας καλεί να υπερασπιστούμε την πατρίδα και τις προγονικές παρακαταθήκες που γράφτηκαν στην ιστορία με αίμα ελληνικό
Ας αγωνιστούμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο, να σώσουμε ό,τι κερδίσαμε με αγώνες, θυσίες και αξιοπρέπεια. Να αφήσουμε κληρονομιά στα παιδιά μας μια Ζωντανή Ελλάδα.
Όσοι Ζωντανοί λοιπόν ας ακούσουμε την ελληνική καρδιά μας , με οδηγό τα εθνικά μας σύμβολα και τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι, ξεκινάμε αγώνα ιερό.
ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ!
Αρβανίτη - Πρεβεζάνου ΕΥΓΕΝΙΑ
Comments
Post a Comment