Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΝΑ ΛΈΓΕΤΑΙ

Βασιλέως ημών γενομένου"

Έχω παραστεί, και ψάλλει, σε αρκετές κηδείες πολιτικάντηδων ή προσώπων που τιμούνται από την παρουσία πολιτικάντηδων.

Όταν έρχεται η ώρα να βγάλουν τον επικήδειο λόγο τους, προχωρούν μπροστά στη σωρό, με πλάτη στην Ωραία Πύλη, αρπάζουν ένα μικρόφωνο και αρχίζουν τις αερολογίες. 

Η βασιλική οικογένεια στέκονταν σε στάση στρατιωτικής ευταξίας. 

Σχημάτιζαν τον σταυρό τους όμορφα και καθαρά, όχι σαν να παίζουν μπουζούκι. Σταυρό που ούτε ιερέας δεν τον σχηματίζει με τέτοια ευπρέπεια.

Ασπάστηκαν άπαντες το χέρι του Αρχιεπισκόπου. Όταν ο διάδοχος Παύλος προχώρησε για τον επικήδειο λόγο, στάθηκε έμπροσθεν των αρχιερέων σε σχήμα προσοχής και έκαμε ελαφρά υπόκλιση, δηλώνοντας την υποταγή του κοσμικού Στέμματος, στον Βασιλέα των Όλων, Χριστό.

Τα λόγια τα εξέφραζε στην ελληνική, με ψήγματα τύπου καθαρευούσης, καθαρά και ξάστερα, χωρίς ίχνος αεριτζίδικου, λαοπλάνου, πολιτικάντικου λόγου σε αναζήτηση ψηφαλακίων. Η ελαφρά ξενική προφορά του, δεν είχε καμία διαφορά από έναν Έλληνα μετανάστη του εξωτερικού. Μήπως ο μετανάστης, έπαυσε να είναι Έλληνας; 

Ακούσαμε τη λέξη Πατρίδα και Ελλάδα, τόσες φορές όσες στα δέκα χρόνια από όλους τους πολιτικούς μαζί. 

Σαν απλός παρατηρητής, βλέπω από την μία πλευρά αυτήν την εικόνα, και από την άλλη ένα μάτσο ανήθικους πολιτικούς, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τα δικαιώματα της τσέπης τους, τα δικαιώματα των ανωμάλων, για το πως να «γκριζάρουν» ελληνικά εδάφη, να διαστρεβλώσουν την ιστορία του σχολείου εις βάρος του έθνους, πως να χρεώσουν την χώρα μέχρι τη δευτέρα παρουσία και κατασπαταλούν τα χρήματα του κόσμου και αναρωτιέμαι… ποιος άνθρωπος θα επέλεγε να συμπορευθεί με την δεύτερη κατηγορία; 

Ο Πλάτων απαντά: όμοιος ομοίω, αεί πελάζει

Αποχαιρετήσαμε το σκήνωμα του τελευταίου (ίσως) Βασιλέα της Ελλάδος, στα ψυχρά βουνά της Πάρνηθος, στα ρημαγμένα του ανάκτορα, ρημαγμένα από τις μασέλες της δημοκρατίας. 

Μας διαπέρασε ένα ρίγος καθώς το πλήθος του κόσμου που συνέρρεε μέσα στο κρύο, είχαμε κάτι κοινό. Ήμασταν όλοι Έλληνες. Για πρώτη φορά δεν άκουγα γύρω μου πακιστανικά, μουσλίμικα, αράπικα, αλβανόφωνα ελληνικά. Νομίσαμε πως ζούσαμε σε μιαν άλλην εποχή, στην παληά Ελλάδα. Αναγκαστήκαμε όμως να επανέλθουμε στο τραγικό σήμερα. Δεν υπάρχει πια αυτή η Ελλάδα. Υπάρχουν μόνο τρομοκρατημένα ανθρωπάρια, που τα έχει πείσει η τελεόρασις πως τάχα μου η ελευθερία υπάρχει μόνο στη Βουλή των τρακοσίων κοπρόσκυλων... Ω ποία παρακμή!

Λένε… "και τι έκανε ο Κωνσταντίνος και τον θυμηθήκατε όλοι τώρα;" 

Με τον θάνατό του, ενίσχυσε το εθνικό φρόνημα, και ξεγύμνωσε το κακάσχημο πρόσωπο της δημοκρατίας. 

Είδατε τώρα πόσο ασεβείς, εξεφτελισμένοι και μικροπρεπείς είναι οι δημοκράτες ηγέτες σας.

Και σεις περιμένετε από δαύτους να σας σώσουν. 

Καληνύχτα Ελλάς…

ιβ, 17.1.2023