Εκείνος ο οποίος αγαπάει το έθνος του και σέβεται την μοναδικότητα των άλλων που δεν ανήκουν στο Έθνος του, πως αποκαλείται;;;

Στο λεξιλόγιο της καθημερινότητας, γίνεται χρήση 7 βασικών εννοιών:
α) φασισμός,
β) ρατσισμός,
γ) εθνικισμός,
δ) εθνισμός,
ε) πατριωτισμός,
στ) σωβινισμός και
ζ) τοπικισμός.
Δυστυχώς, τόσο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όσο και οι ενωμένες (αν και φαινομενικά διάσπαρτες) αριστερές δυνάμεις, ΠΑΝΤΑ τις ταυτίζουν ως την μία και την αυτή έννοια. Είναι μεν βολικό για να προωθήσουν τις ιδεολογίες / ιδεοληψίες τους, αλλά από την άλλη αποδεικνύει την παντελή άγνοια της Ελληνικής γλώσσας.
Και ως είθισται: «παρανόηση της Ελληνικής γλώσσης, προκαλεί διασάλευση λογικού». Είναι κάτι παραπάνω από πιθανό, οι εχθροί εκείνων που μιλάνε για έθνος και πατρίδα, να θέλουν ΕΠΙΤΗΔΕΣ να προκαλέσουν «διασάλευση λογικού» προκειμένου να εφαρμόσουν ανεμπόδιστοι τα υποχθόνια σχέδιά τους για έλεγχο της παγκοσμίου κοινότητος. Όμως, η Ελληνική γλώσσα, έρχεται να ανατρέψει τα όποια τους σχέδια κι ας δούμε γιατί.
Τοπικισμός αποκαλείται η τάση μίας ομάδας ανθρώπων ή μίας κοινότητας να υπερασπίζεται το «κλειστό» κοινωνικό κομμάτι όπου διαβιεί, πολλές φορές με ακραίες εκδηλώσεις.
Σωβινισμός αποκαλείται «η φανατική εξύμνηση κάθε όψης της εθνικής ζωής και η υποτίμηση και καταπολέμηση κάθε ξένου στοιχείου, τυφλός εθνικισμός.» (Μείζον Ελληνικό Λεξικό, Τεγόπουλου – Φυτράκη)
Πατριωτισμός αποκαλείται «η αγάπη για την πατρίδα που οδηγεί τα άτομα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους απέναντι σ’ αυτή. Ο πατριωτισμός θέτει το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το ατομικό.» (Λεξικό Εννοιών, Αργύρη Ματακιά, εκδ. Πελεκάνος) Επεκτείνεται στα χωρικά όρια ενός κράτους.
Ο Εθνισμός, συχνά μπερδεύεται με τον εθνικισμό. Στην ουσία όμως πρόκειται για την έκφραση της αγάπης για το έθνος, που συμπεριλαμβάνει τόσο τα χωρικά όρια, όσο και τον πληθυσμό ενός έθνους εντός και εκτός αυτών των ορίων. Ο Εθνισμός θέτει με την σειρά του, το συμφέρον του Έθνους υπεράνω του ατομικού συμφέροντος. Συμπεριλαμβάνει τόσο την πατρίδα, όσο και τον πληθυσμό, όπου κι αν αυτός βρίσκεται.
Ο Εθνικισμός που συγχέεται με τον Εθνισμό, συμπεριλαμβάνει όλα όσα εμπεριέχει ο εθνισμός, με την διαφορά ότι η έκφρασή του στρέφεται κυρίως στα κατώτερα και κατώτατα λαϊκά στρώματα και βρίσκεται πολύ κοντά στην ακραία έκφραση που ονομάζεται «σωβινισμός», εξ αιτίας του ότι εκείνοι που σχεδόν πάντα τον εκφράζουν είναι πρόσωπα που στην ουσία οδηγούνται είτε από ευτελή μικροσυμφέροντα, είτε από οργή λόγω της όποιας αδικίας ή «αδικίας» έχει πραθχεί εναντίον τους.
Ο Ρατσισμός, είναι μία πολυδιάστατη έννοια και επεκτείνεται σε όλα σχεδόν τα πλαίσια της κοινωνικής ζωής ενός τόπου. Κατά τον P. Benedict, πρόκειται για ένα δόγμα που αναφέρει ότι μία εθνική ομάδα έχει «καταδικαστεί» σε κληρονομική ανωτερότητα έναντι μίας άλλης. Εδώ θα προσθέσω ότι ο ρατσισμός έχει πολλές διαστάσεις και εκφράσεις. Υπάρχει ο φυλετικός (φυλή), ο εθνικός, ο ταξικός, ο κοινωνικός, ο φυλετικός (φύλο), ο επαγγελματικός και πολλοί άλλοι. Πρόκειται για μία από τις ακραίες εκφράσεις του Εθνικισμού και που συχνά πλησιάζει τα όρια του σωβινισμού.
Τέλος, ο Φασισμός είναι:
«α) Ολοκληρωτικό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που υποτάσσει τους πάντες και τα πάντα σ’ ένα πανίσχυρο, αυταρχικό κράτος και
β) Ολοκληρωτικό κίνημα που καταργεί την δημοκρατία και συνακόλουθα τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες.» (Λεξικό Εννοιών, Αργύρη Ματακιά, εκδ. Πελεκάνος)
Στα όρια του φασισμού, εμπεριέχονται ο εθνικοσοσιαλισμός και ο ναζισμός. Καθεστώτα που κατά καιρούς έχουν εκφράσει τον φασισμό, σε οποιαδήποτε «χρωματική» τους έκφραση, ήταν τα καθεστώτα των Χίτλερ (Γερμανία), Μπενίτο Μουσολίνι (Ιταλία), Λένιν (Σοβιετική Ένωση), Στάλιν (Σοβιετική Ένωση), Εμβέρ Χότζα (Αλβανία), Πητ Μπόθα (Νότιος Αφρική), Αουγκούστο Πινοτσέτ (Χιλή) και πολλοί άλλοι.
Σε αυτό το σημείο, θα θέσω ένα ερώτημα: Εκείνος ο οποίος αγαπάει το έθνος του και το θέτει υπεράνω του εαυτού του και σέβεται την μοναδικότητα των άλλων που δεν ανήκουν στο Έθνος του, πως αποκαλείται;;;