H εσωτερική αντιπαράθεση του πολίτη ανάμεσα ΦΟΒΟ και ΘΥΜΟ, δημιουργεί το σκηνικό για κοινωνική εξέγερση

Κάθε μέρα όλο και πιο συχνά, ο μέσος άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι η γοητεία των ψεύτικων ειδώλων που προωθεί μια βιομηχανία διασημοτήτων με την συνεχή Κατανάλωση σαν πράξη, δεν μπορούν να συμβαδίζουν με την προσωπική του πραγματικότητα.

Και η πραγματικότητα μιας δύσκολης καθημερινότητας που βιώνει τον οδηγεί να γίνεται όλο και πιο σοβαρός, όλο και πιο φοβισμένος. Οι πολίτες νοιώθουν γύρω τους ν’ανορθώνεται ένας παχύς τοίχος που τους κάνει να θυμώνουν και να θέλουν να τον γκρεμίσουν.
Αυτή η εσωτερική αντιπαράθεση του πολίτη, ανάμεσα φόβο και θυμό, δημιουργεί το σκηνικό για μια σύγκρουση, για κοινωνική εξέγερση. Τέτοιες συγκρούσεις στο παρελθόν οδήγησαν σε κοινωνικές εξεγέρσεις όπως η Αμερικάνικη και η Γαλλική Επανάσταση αλλά και η Βιομηχανική Επανάσταση και ο Ρομαντισμός.
Σήμερα, ζούμε σε μια εποχή ανθρώπινης καμπής, που όπως στο παρελθόν έχουμε ιστορικά διαπιστώσει μπορούμε να ακολουθήσουμε δύο δρόμους ανάμεσα σκοτάδι και φως. Αισιοδοξία, απαισιοδοξία είναι δύο άχρηστες λέξεις αυτή την εποχή. Όπως ένας γιατρός όταν παίρνει την πίεση ή μετράει τον πυρετό δεν είναι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος έτσι κι εμείς το μόνο που χρειαζόμαστε καταρχήν είναι ανοιχτά μάτια.
- Μιλάμε πια για μια επικείμενη μετωπική σύγκρουση;   ΝΑΙ.
- Για κοινωνική επανάσταση;                                              Πιθανόν.
- Σε παγκόσμια κλίμακα ίσως;                                             Μπορεί.

Σήμερα αναζητούμε τη δημιουργία ριζοσπαστικού πολιτικού κινήματος με αιχμές την κοινωνική και προσωπική αυτονομία καθώς και τις εκ βάθρων αλλαγές στην ισορροπία της εξουσίας. Και είμαι σίγουρη ότι δεν θα γίνει μονο τοπικά αλλά και παγκόσμια.

Από εμάς εξαρτάται σε τούτες τις ώρες ανθρώπινης καμπής, να υπερασπιστούμε τον θρίαμβο του Λόγου και της Λογικής, της Ατομικότητας, της Ελευθερίας, της Δημιουργικότητας αλλά και της καινούργιας Ιδέας.

Οι εξελίξεις βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας. Εδώ και τώρα.