ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ στις ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ της ΖΩΗ ΜΑΣ_

·        Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στη ζωή και στις σχέσεις, κατακτιέται με μεγάλο πόνο και κυρίως με προσωπικό και οικογενειακό κόστος.

·        Δύο  ΕΛΕΥΘΕΡΑ άτομα έχουν το δικαίωμα να ενωθούν σε σχέση αγάπης, συντροφικότητας και συμβίωσης, έτσι δημιουργούν «οικογένεια».

·        Στην ζωή και στις σχέσεις, περισσότερο αηδιαστικό από όλα είναι το ΨΕΜΑ.

·        Μια αληθινή σχέση, στηρίζεται μόνο στην αλήθεια, στην εμπιστοσύνη, στην ισοτιμία άνδρα – γυναίκα και κυρίως στην ηθικά ειλικρινή, αγάπη που νοιώθουν. Προαιρετική επιλογή τους είναι επισημοποιήσεις, τελετουργίες, δηλώσεις, αναγνωρίσεις, καταγραφές, και επικυρώσεις.

·        Ένας έντιμος και ηθικός οικογενειάρχης, σωστός σύντροφος και πατέρας οφείλει να φροντίζει την οικογένεια του και να διαμένει στην οικογενειακή του εστία.

·        Μια γυναίκα που αγαπά τον άντρα της και ενδιαφέρεται για την σωστή λειτουργία της οικογένειας της, δεν αφήνει τον συνταξιούχο και μη εργαζόμενο σύζυγό της να κατοικεί σε άλλη πόλη.

·        Η πιο εξευτελιστική θεατρική παράσταση από ένα ζευγάρι, είναι να έχει κοινές κοινωνικές εμφανίσεις και όλοι να γνωρίζουν ότι, ο καθένας τους,  έχει άλλη σχέση, που δεν αξίζει να παίζεται σπαταλώντας τη «ζωή». Πρόκειται για  διαρκές και ανήθικο παίξιμο ρόλων (συζύγων, πατέρα, μητέρας, ανδρόγυνου, ζεύγους) και δυστυχώς μιας εικονικής οικογένειας.

·        Είναι  εξαπάτηση να τοποθετείς σε  ΡΟΛΟ ΕΡΩΜΕΝΗΣ Η ΤΡΙΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΕ ΜΙΑ (ακόμα και εικονική) ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ένα πρόσωπο εν αγνοία του.

·        Εφόσον κάποιος δεν καλύπτεται από την σχέση, μπορεί να αποχωρήσει, επιδεικνύοντας στον σύντροφο του, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια που αρμόζει στην μέχρι πρότινος, κοινή τους ζωή. Δεν αποδεσμεύεται όμως από υποχρεώσεις (παιδιά, περιουσία) που προέκυψαν.

                                                              Ευγενία Αρβανίτη - Πρεβεζάνου