ΕΠΕΙΓΟΝ να υπάρξει Σύγχρονη Πατριωτική διακυβέρνηση...............

Βρισκόμαστε στο επίκεντρο ενός πολέμου που έχει ξεσπάσει στα πλαίσια της αστικής κοινωνίας ανάμεσα σε «βιομηχανικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο»εναντίον «τραπεζιτικού και χρηματιστηριακού» κεφαλαίου.
Αυτός ο οικονομικός πόλεμος πού συντελείται δέν είναι βέβαια στα λόγια , δημιουργούνται συνθήκες τεράστιας φτώχειας και ανεργίας και καταστροφής ολόκληρων κρατών και στην καλύτερη περίπτωση περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις για την αναδιανομή των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Δέν μπορούμε να γνωρίζουμε ούτε την διάρκειά του αλλά ούτε και την έκβασή του, μπορούμε όμως να γνωρίζουμε ότι το ίδιο το βιομηχανικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο από την φύση του προάγει την αξία του «έθνους-κράτους » εξαιτίας της υλικής του σύνδεσης με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές .
Επίσης γνωρίζουμε ότι η ύπαρξή του συνδέεται με απτά υλικά αγαθά και όχι με εικονική οικονομία.
Έτσι κατά την γνώμη μου οι πραγματικά πατριωτικές δυνάμεις πρέπει να συνταχτούν με τα συγκεκριμένα συμφέροντα ώστε να προαχθεί ο ρόλος του έθνους-κράτους στον αντίποδα της πολτοποίησης των λαών πού δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση και η «νέα τάξη» προσπαθώντας για την κυριαρχία «των ελαχίστων (παγκόσμια τράπεζα) η τού ενός επί τού συνόλου».
Και βέβαια μιας και μιλήσαμε για «παγκόσμια τράπεζα» να πούμε ότι ουδείς δεν μπορεί να ευαγγελίζεται τον «πατριώτη» όταν στην κορφή της κοσμοθεωρίας του* βρίσκεται η παγκόσμια τράπεζα ως τον ρυθμιστή τής διανομής του παραγόμενου παγκόσμιου πλούτου(Κομουνισμός-Ναζισμός-Παγκοσμιοποίηση)τρεις διαφορετικές μορφές του ίδιου περιεχομένου
Ο πόλεμος έχει ξεσπάσει και ο Ελληνικός λαός πρέπει να μείνει ενωμένος από τον πιο φτωχό Έλληνα άνεργο μέχρι τον πιο πλούσιο Έλληνα βιομήχανο και εφοπλιστή.
Βέβαια παρόλο πού οι κομουνιστές διδάσκουν διαλεκτική απλή ανάγνωση και όχι μελέτη κάνουν για την λύση των αντιφάσεων, γιατί αν πραγματικά μελετούσαν και ενστερνίζονταν τον Αριστοτέλη θα έβλεπαν ότι μέσα στην κοινωνία εκτός από την «πάλη των τάξεων» μπορεί να επέλθει και η «συνεργασία των τάξεων», πού όμως μπορεί να υλοποίηση μόνο μια σύγχρονη πατριωτική κυβέρνηση πού θα έχει σαν στόχο την ανάπτυξη του συνόλου της κρατικής και εθνικής οντότητας.

* Πριν 30 χρόνια, ως γνωστόν ανέλαβε πρωθυπουργός της χώρας ο Α. Παπανδρέου πολιτικός μεγάλου βεληνεκούς αλλά και έγκριτος οικονομολόγος Αμερικανικών πανεπιστημίων
Ένα η δύο χρόνια πριν καταργείται ο «κανόνας χρυσού» στην παγκόσμια αγορά και εδώ ξεκινάει το λάθος, είναι «η νέα οικονομία», όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει να εφαρμόσει για πρώτη φορά σε Ευρωπαϊκό κράτος.
Ποια όμως είναι η κεντρική ιδέα της «νέας οικονομίας»;
«Τα νομίσματα που κυκλοφορούν πού κυκλοφορούν στην διεθνή αγορά δέν απαιτείται να έχουν αντίκρυσμα σε χρυσό ( δη λ. υλικά αγαθά), αλλά μπορούν να αποφέρουν τεράστια κέρδη από την γρήγορη ανακύκλωση τους στην διεθνή αγορά».
Αυτό ακριβώς αποτελεί και το υλικό υπόβαθρο της «Παγκοσμιοποίησης» η οποία καταρρέει στις μέρες μας.