Ενας ΗΓΕΤΗΣ για το ΚΡΑΤΟΣ του είναι, ότι ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ για το ΠΛΟΙΟ του!

'Oταν ένα κράτος κινδυνεύει με αφανισμό, τρία πράγματα θεωρούνται αυτονόητα για τον ηγέτη του όπως είναι η αντιστοιχία ενός καπετάνιου για το πλοίο του:
Δεν εγκαταλείπει το σκάφος ακυβέρνητο, 
αλλά δρα ακαριαία και συντονισμένα!
Τον διακρίνει στοιχειώδης διορατικότητα, 
προσαρμοστικότητα και ευελιξία!

Διαθέτει αποφασιστικότητα, υπευθυνότητα 
και πνεύμα αυτοθυσίας!

 27  Οκτωβρίου 1893: Μία  κρίσιμη ημέρα

Τα συσσωρευμένα αδιέξοδα για μήνες πυροδότησαν έντονες διεργασίες με το άνοιγμα της Βουλής, στις 27 Οκτωβρίου 1893. Τα θεωρεία ήταν κατάμεστα από πολιτικούς και διπλωμάτες. Ο Τρικούπης καθόταν στην πρώτη σειρά. Ο βασιλικός λόγος επικεντρώθηκε σε δύο θέματα: Στο δάνειο που είχε συναφθεί το Μάιο (αναφορά γίνεται στα δύο προηγούμενα άρθρα) και στο οικονομικό πρόγραμμα.
Η επομένη ήταν κρίσιμη διότι από την ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου του Σώματος κρινόταν το μέλλον της κυβέρνησης.
Κοντολογίς οι Τρικουπικοί πήραν 102 ψήφους και οι κυβερνητικοί του βασιλιά 50. 
Ο πρωθυπουργός Σωτηρόπουλος ανακοίνωσε πως το αποτέλεσμα συνεπάγεται πολιτική κρίση και διέκοψε τις εργασίες μέχρις ότου το Στέμμα ορκίσει εκ νέου κυβέρνηση Τρικούπη σε δύο μέρες. 

Αμέσως ο Τρικούπης κλήθηκε στα Ανάκτορα. Σε δύο ημέρες υπέβαλε τον κατάλογο των 32 υπουργών του και αυθημερόν στις 30 Οκτωβρίου ορκίστηκε. Ο Αν. Συγγρός, στα απομνημονεύματά του, βουλευτής όντας, εκφράζει το σκεπτικισμό του για την άνευ όρων εντολή προς τον Τρικούπη.  

- «Οι κακές προαισθήσεις μου βαίνουν πραγματοποιούμενες» του είπε σε κατ΄ιδίαν συζήτηση. Αδύνατη κυβέρνηση, έλλειψη σύμπνοιας με το Στέμμα και ελάττωση της αφοσίωσης του Τρικούπη στο βασιλιά, διέβλεπε ο Συγγρός. Τον προβλημάτιζε, συνάμα και «το αναντικατάστατον» του Τρικούπη. Και μαζί με το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη, ο Συγγρός αναφώνησε το «Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα» δύο μήνες αργότερα! Η συγκεκριμένη κυβέρνηση ήταν εκείνη που χρεώθηκε ιστορικά και πολιτικά τη δήλωση μιας επώδυνης χρεοκοπίας η οποία χρειάστηκε δεκαετίες να ξεπεραστεί. 

       Τ ο  Χ ρ η μ α τ ι σ τ ή ρ ι ο  τ ο υ  1 8 9 3,  έρμαιο  της  κρίσης
Στα  ταραγμένα οικονομικά χρονικά της δεκαετίας του 1890-1900, φαίνεται πως όσοι δραστηριοποιούνταν στο χρηματιστήριο βίωναν εξουθενωτικά σκαμπανεβάσματα στις αγορές και στην ψυχολογία τους.

Διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου, «Άποψις Εργοταξίου», έργο Λ. Χαϊκάλη

 Το πολιτικό και οικονομική χάος προκαλούσε δυσπιστία στο χρηματιστήριο, με πτώση στις τιμές των μετοχών και του συναλλάγματος.
Ένας ιδιαίτερος λόγος, όπως αναφέρουν οι ιστορικοί, που επιδείνωσε την κατάσταση στο χρηματιστήριο και άφησε μελανό αποτύπωμα στην Ιστορία ήταν η απουσία του βασιλιά από τη χώρα για μήνες αμέσως μετά τα εγκαίνια του Ισθμού της Κορίνθου στις 25. 7.1893, ενώ βυσσοδομούσε ο εφιάλτης της πτώχευσης.
 
Η βασιλική οικογένεια για μία ακόμη φορά επιβιβάστηκε στη βασιλική φρεγάτα «Σφακτηρία» και απέπλευσε για το εξωτερικό.
Είναι ό,τι πιο χειρότερο για μια χώρα να αντιμετωπίζει τον εφιάλτη της χρεοκοπίας και ο καπετάνιος περί άλλων να τυρβάζει.
Η εφημερίδα «Νέα Ημέρα» της Τεργέστης έγραψε, για την αναχώρηση του βασιλιά στα θερμά λουτρά του Aix, το αμίμητο εκείνο πως: «Η Ελλάδα κατήντησε να είναι Βασιλευομένη Πολιτεία το χειμώνα και Αβασίλευτη το καλοκαίρι».

Ο Τύπος δημοσίευε επικριτικά σχόλια, αναφέροντας πως μετά τα λουτρά θα ακολουθούσε οικογενειακή συνάθροιση στη Δανία, όπου οι βασιλείς θα συναντούσαν τους ηγεμόνες άλλων κρατών και η επιστροφή τους θα συνέπιπτε με το άνοιγμα της Βουλής, τέλη Οκτωβρίου.
Όλοι κατέκριναν την ακηδία του βασιλιά και περισσότερο οι Τρικουπικοί που επείγονταν να επανέλθουν στην εξουσία και παραδέχονταν πως σε κρίση παρόμοιας οξύτητας θεωρούνταν αναγκαία η συνεχής βασιλική παρουσία και σύμπραξη.
Για την αντικειμενική τεκμηρίωση ας σημειωθεί και η άποψη των υποστηρικτών του βασιλιά οι οποίοι θεωρούσαν υπερβολική την άσκηση κριτικής προς το πρόσωπό του διότι με τα συχνά ταξίδια του διατηρούσε πολύτιμες διπλωματικές επαφές με τους ισχυρούς της Ευρώπης.

Λένε πως οι εποχές  αντιγράφουν η μια την άλλη. 

 Όπως και τώρα έτσι και τότε. Ας κρατήσουμε όμως το αισιόδοξο μήνυμα για το τέλος του παραμυθιού: πως τελικά το κακό με αγώνες και θυσίες ξεπεράστηκε και η Ελλάδα δεν αφανίστηκε! 

Όπως καλούμαστε να αποδείξουμε και τώρα!

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ http://www.capital.gr/history_of_xaa/Default.aspx?id=919696&pg=2