Ποια έξοδα και πρακτικές των τραπεζών είναι παράνομα και πρέπει να αρνούμαστε!

1) Οριστικά παράνομες 15 χρεώσεις των τραπεζών με τη σφραγίδα του ΣτΕ

Το ΣτΕ με την απόφαση 1210/2010 απέρριψε την αίτηση των τραπεζών για την ακύρωση της Υπουργικής Απόφασης Ζ1-798/2008 ΦΕΚ 1353/Β/11.7.2008 που καταργούσε 15 χρεώσεις που επέβαλλαν οι τράπεζες κι έτσι τελεσιδίκησε σε όφελος των καταναλωτών.

Η Υπουργική Απόφαση Ζ1-798/2008 ΦΕΚ 1353/Β/11.7.2008 στην EΦΗΜΕΡΙΔΑ της Κυβέρνησης που αναφέρει αναλυτικά τις χρεώσεις που καταργούνται :

http://www.akribeia-stop.gr/images/stories/entypa/%20%20%20%20%201-7982008%20%20%20%20%20%20%20%20%20%20%20%20%20.pdf

2) Απόφαση αρ. 2123/2009 του Αρείου Πάγου που καταργεί 3 επιπλέον χρεώσεις τραπεζών

Το Δ΄ τμήμα του Άρειου Πάγου, μετά από αίτηση της ΕΚΠΟΙΖΩ, έκρινε οριστικά και αμετάκλητα παράνομους 3 όρους καθημερινών τραπεζικών συναλλαγών και συγκεκριμένα :

α) την προμήθεια 1,40 ευρώ που εισπράττει η Τράπεζα για κάθε κατάθεση που γίνεται σε λογαριασμό πελάτη της από τρίτο πρόσωπο και όχι από τον ίδιο τον πελάτη.

β) την προμήθεια 0,80 ευρώ ανά συναλλαγή που εισπράττει η Τράπεζα Πειραιώς για κάθε κίνηση λογαριασμού (ταμιευτηρίου ή τρεχούμενου) η οποία αφορά σε ανάληψη ή κατάθεση μετρητών ή κατάθεση επιταγής, όταν οι κινήσεις είναι περισσότερες από τέσσερις τον μήνα και ο λογαριασμός έχει μέσο μηνιαίο υπόλοιπο 1.500 ευρώ, ή περισσότερες από έξι τον μήνα και ο λογαριασμός έχει μέσο μηνιαίο υπόλοιπο 1.500,01 ευρώ έως 30.000 ευρώ, ή περισσότερες από 20 τον μήνα και ο λογαριασμός έχει μέσο μηναίο υπόλοιπο από 30.000,01 έως 100.000 ευρώ, ή περισσότερες από 50 το μήνα και ο λογαριασμός έχει μηναίο υπόλοιπο από 100.000,01 έως 200.000 ευρώ.

γ) τον όρο που εμπεριέχεται στις δανειακές συμβάσεις (στεγαστικά δάνεια) που συνάπτει η Τράπεζα με τους καταναλωτές, και ο οποίος προβλέπει «την κατάθεση του προϊόντος του δανείου σε δεσμευμένο λογαριασμό του οφειλέτη στην Τράπεζα και τη σταδιακή αποδέσμευση αυτού με την ταυτόχρονη όμως καταβολή τόκου εκ μέρους του οφειλέτη-καταναλωτή για το σύνολο του ποσού του δανείου και όχι για το μέρος αυτού το οποίο βρίσκεται στη διάθεσή του.

 
ΠΗΓΗ :